Van analist in het ziekenhuis naar paardencoach: in gesprek met Marianne

Jarenlang heeft Marianne gewerkt in een laboratorium van een groot ziekenhuis. En altijd heeft ze geweten dat ze die baan niet tot haar 70^e zou blijven doen. Maar wat dan wel? 
Tijdens een herfstfair in Haaksbergen kwam het antwoord. “Tijdens die fair kwam ik in contact met HorSense en eigenlijk was het liefde op het eerste gezicht. Het contact met Jeannet voelde direct zo goed en wat ze deden sprak me zo aan, dat ik me direct heb opgegeven.” 

“Sinds die tijd, nu zo’n 10 jaar geleden, is mijn leven behoorlijk veranderd. De opleiding was voor mij erg pittig, vooral op persoonlijk vlak. Als je jarenlang in een ziekenhuis werkt waar alles zwart of wit is, goed of fout, dan is een opleiding tot coach een enorme verandering. Daar is alles grijs, is er veel ruimte voor een dialoog en gaat het over gevoelens in plaats van over feiten. Ik kwam mezelf tegen, maar dat mocht ook wel een keer. Het heeft me heel veel opgeleverd.” 

Individuele begeleiding
“Tijdens die periode ben ik enorm goed begeleid. Ik zat in een groepje met vier andere dames, waarvan er twee al bekend waren met coaching. Toch was dat geen enkel probleem. Zowel ik, als de andere dames werden begeleid op een manier die bij ons pasten. Er werd echt gekeken naar de persoonlijke behoefte, dat vond ik heel knap. 
En dat persoonlijke contact is er nog steeds. Na tien jaar weten ze nog wie ik ben, wat ik deed, waarom ik de dingen zo deed. Ik vind dat zeker een kracht van HorSense. Je wordt gezien als mens, niet als nummer zoveel van de opleiding.” 

Intrinsieke motivatie
“Vaak wordt gedacht dat alleen mensen met een grote manege en veel eigen paarden kunnen deelnemen aan de opleiding, maar dat is absoluut niet het geval. Je intrinsieke motivatie is veel en veel belangrijker. Ik heb nu mijn eigen bedrijf in paardencoaching, Horse and Care Coaching, en dat is het mooiste wat er is. Ik begeleid mensen, en ik gebruik paarden als extra hulpmiddel. De ruimte die een paard geeft voor een gesprek is ontzettend mooi en belangrijk. Een paard ziet veel beter waar behoefte aan is dan ik. Het is vervolgens wat een cliënt hiermee doet. Het is niet wat ik ervan maak, maar het is wat iemand anders erin ziet. En eigenlijk verrassen de paarden mij nog steeds elke keer.”