Van operazangeres naar paardencoach: In gesprek met Johanna

Als klassiek geschoold zangeres van 60 jaar, was er bij Johanna zelf even de twijfel of ze de opleiding tot basiscoach met paard als spiegel bij HorSense ging volgen. Maar die twijfel werd snel weggenomen door Jeannet en later ook door haar mede cursisten en de mooie stappen die samen werden gezet.

“Vanaf moment één was er een klik met Jeannet. Ze stelde me op mijn gemak, gaf me vertrouwen en een leuk detail: haar paarden heten Sjors en Sjimmie, mijn twee favoriete stripfiguren. Dit was ‘meant to be’.

Meer diepgang
Zelf heeft Johanna twee IJslanders. “Ik ontdekte dat ik het leuk vond om vrienden te helpen door spelenderwijs met paarden hen van angsten af te helpen. Om hen te laten zien hoe het paard reageert op iets wat zij zeggen of doen. Ik vond dit al heel mooi, maar ik had meer nodig. Ik wilde niet ‘zomaar’ iets doen, ik wilde het kunnen onderbouwen. Meer diepgang en het echte contact met het paard voelen. Zelf heb ik veel baat gehad als coachee bij een coach die werkt met paarden. “Waar kan ik leren wat ik zelf heb ondervonden? Dat was mijn grote vraag.”

Eigen kracht
“Jeannet liet mij tijdens de opleiding voelen dat ik de tijd moest nemen om mijn eigen kracht te ontdekken. De ruimte en de vrijheid die ze mij gaf om dit te ontdekken werkte voor mij heel prettig. Zo heb ik nu mijn eigen methode ontdekt en ondanks de verschillende persoonlijkheden in de groep, heeft iedereen zijn of haar eigen groei doorgemaakt. Ik vind het heel knap hoe Jeannet bij iedereen de teugels goed in handen heeft, maar ze op de juiste momenten laat vieren.”

Wens
In mei hoopt Johanna als gecertificeerd coach HorSense te verlaten.
“De wens is om daarna naar de Kamer van Koophandel te gaan en een eigen bedrijf op te zetten. Het lijkt me fantastisch om een eigen plek te hebben waar ik mensen kan ontvangen en coachen met de paarden om me heen.
Ik hoop ook zeker nog contact te houden met mijn mede-cursisten. We hebben samen veel stappen gezet en dezelfde dingen doorgemaakt. De stappen die ik met hen heb gezet zijn minstens zo belangrijk als de stappen die ik individueel heb gemaakt. Het geeft echt een band en ik ben heel benieuwd naar de ontwikkelingen van de rest van de groep.”